Rotte Appel

Beste ondernemer, werkgever,

Het is belangrijk om je klanten te kennen, maar het allerbelangrijkste zijn je interne klanten, cq het personeel. Je hoort ondernemers graag praten over wat voor klanten ze hebben. Ze lezen daar veel over, ze verdiepen zich in de klant. Want dat levert namelijk geld op. En personeel kost je enkel geld. Hoe kortzichtig. Wist je dat personeel  je juist geld kan opleveren of zelfs besparen? Je wil toch graag goede klanten, zo werkt dat dus logischerwijs ook met goed personeel. Met z’n allen een win-win situatie creeren.

Deze blog wordt een beetje pittig, maar dat is niet erg. Daarbij zal ik dit ook vertellen in bewegende beelden met geluid.Ik wil in deze blog echt de tijd te nemen om uit te leggen waarom dit zo verdomd belangrijk is. Als je bedrijf een “kindje”van je is (wat je mensen vaak hoort zeggen), dan wil je toch  weten wie  er allemaal in je bedrijf rondloopt  en wat voor een bijdrage zij leveren. Neem de tijd, laat het tot je doordringen. En hopelijk als je op de werkvloer verschijnt de volgende dag , kijk je met andere ogen naar je personeel…wat wil ik van hun…wat willen zij van mij…wat willen wij met z’n allen?

Je hebt toch weleens van het gezegde gehoord : “Een rotte appel in de mand maakt het gave fruit te schand”. Ik zal je vertellen dat ik de rotte appels zelf heb meegemaakt, en als ik even niet bij mezelf op de rem had getrapt, was ik er ook 1 van geworden. Men keek toe en deed niets. Ik trof helaas een “ondernemer” die meer waarde hechtte aan napraters en jaknikkers, (terwijl de bewuste werknemer eigenlijk de boel bij elkaar loog,  het werk niet naar behoren afmaakte en als er fouten werden gemaakt, hij iemand anders de schuld gaf, want “die zijn maar pas binnen” of “het zal die stagaire wel weer zijn die het verkeerd heeft gedaan”.

Deze kerel  pestte z’n collega’s echt weg met zijn misplaatste arrogantie. En toch had ik het met hem te doen.  Want ik zag dat het een onzeker type was en hoe graag hij wel zelfverzekerd wilde overkomen . Deze hunkering naar waardering werd niet gevoeld door z’n werkgever. Uit frustratie ging hij zich dan maar respectloos uiten richting collega’s die er korter werkten dan hijzelf.

En dit werkte weer door in de groep. Na een aantal keren signalen aan hem gegeven te hebben aan tafel bij m’n werkgever, hoopte ik dat men zou ingrijpen. Men zag het wel, maar ze leken Oostindisch doof te zijn.

Vervolgens heb ik hem maar zelf op zijn gedrag aangesproken. Je hebt mensen die dit soms onbewust doen en niet in de gaten hebben dat ze sfeer verzieken. Ik wilde gewoon weten hoe het bij hem zat. Ik ben meteen tot de kern gekomen en vroeg of hij in de gaten had hoe a-sociaal hij bezig is op de werkvloer: “Waarom geef je niet aan dat het je teveel wordt allemaal en dat je aan de bel moet trekken in plaats anderen te schofferen en anderen de schuld te geven als iets niet goed gaat, terwijl dit jouw verantwoording is”  vroeg ik aan hem. Ik zag een kleine jongen voor me die in de loop van de jaren echt verhard en verbitterd was geworden op de werkvloer….wie weet nam hij dit ook wel mee naar huis….zover weet ik het niet. Er is nooit naar hem gekeken als persoon, maar is gevormd tot een robot. Keihard en bijna rijp voor de sloop. Het wachten is dan vaak op een burn-out of andere fysieke ongemakken. De anderen werden ook zo behandeld, je zag ze levend en en energiek binnenkomen en langzaam doodbloeien.

Ik heb ook weleens meegemaakt dat ik het werk deed van mijn collega die tegenover mij zat, PLUS mijn  eigen werk. Het werk moest af. Maar het viel mij op dat mijn collega het wel erg goed beviel en dat zij dan lekker kon pingen (blackberry tijd, :-).  Ze had weliswaar een breedbeeld monitor voor zich, maar zag haar vingers niet op de toetsenbord. Na maanden dit volgehouden te hebben heb ik eerst wat steekjes losgelaten, want je wilt het natuurlijk niet dat de sfeer hierdoor verziekt wordt. Maar het kwartje viel niet. Ik heb toen besloten om met mijn leidinggevende hierover te hebben hoe ik dit het beste kan aanpakken (ik had mijn manier wel, maar ik wilde mijn collega geen pijn doen. Ze kon ook zo triest  en meelijwekkend uit haar oogjes kijken. Mijn leidinggevende wilde dit zelf oppakken en einde van de rit werd IK op het matje geroepen, dat IK het gebouw moest verlaten omdat IK te enthousiast was en mijn werk te goed deed en mijn collega zich onzeker bij voelde en door mij gedomineerd voelde (geen woord hierom gelogen!)  Oh ja…klein detail…. ik was drie jaar uitzendkracht en zij was een vaste werknemer. Dus mijn enthousiasme en dat ik mijn werk te goed doe, past niet op de werkvloer, dat komt dominant over. Hoe krom wil je het hebben?

Hoe goed ken je je mensen. Of hoe graag wil je mensen leren kennen. Ik heb het niet over wat er enkel op een CV staat, dat zegt helemaal niet zoveel. Hoeveel tijd besteed je hieraan? Of durf je de diepte niet in? Hoe vaak heb je gesprekken met diegene die werk voor je verrichten. Of vind je dit zinloos? Ik vang dikwijls  gesprekken op over deze issues.

Nog een voorbeeld:Twee mannen die aan het klagen waren over het werk. De een zei tegen de ander: Heb je dit aangeven bij Hans (de leidinggevende), waarop de ander antwoordde: “Ja, maar hij doet er niets mee.  Dus hij bekijkt het maar, ik doe zo min mogelijk, het is niet mijn zaak… De ander reageerde met: Groot gelijk man, lekker naar de klote laten gaan als ze niet willen luisteren…, je krijgt toch je centjes wel uitbetaald. U herkent dit soort dialoogjes vast wel.  Als je nagaat hoe belangrijk het welzijn van je bedrijf is, mag ik je dan uitdagen om eens van je lederen directiestoel af te komen…aan de overkant van je bedrijf te gaan staan…en eens goed te analyseren of het allemaal van binnenuit wel lekker zit. Heb ik de juiste mensen op de juiste plek..hoe staan of hangen de koppetjes van mijn mensen er op maandagochtend bij.

Misschien lees je dit en komt het simpel en vrij logisch over. Dat zal best, maar ik heb hier onderzoek naar gedaan en als de voordeur van je plaatselijke UWV verstiging kon praten zouden we allemaal schrikken van het aantal werklozen die op deze manier gesneuveld  zijn.

KEEP UP THE GOOD WORK!