Het vinden en behouden van mensen wordt een uitdaging in de toekomst
Bij deze vraag tijdens mijn onderzoek hoorde ik dat dit een mega probleem was, en kreeg het gevoel dat ze eindelijk met een onpartijdig iemand erover konden praten en het masker afdeden en als mens tegen je spraken, dus niet de functie sprak, maar een persoon. Ze kampten met gigantische frustratie en ontevredenheid over hoe het personeel functioneerde op de werkvloer. De motivatie is er maar niet in te krijgen. Men haalde niet hetgeen eruit wat ze eigenlijk gehoopt hadden. Er kwam veel wantrouw naar personeel toe. Sterker nog, personeel was de reden dat er veel geld verloren ging doordat de salaris dat werd doorbetaald, maar dat de medewerker paar maanden thuis ziek bleef door een burn-out. Daar sta je dan als ondernemer. Of dat de ondernemer/manager het werk maar toch zelf moest afmaken, terwijl diegene 40 per week werkt?
Men sprak dan over hoe het vroeger was..je durfde niet eens 1 minuut laat te komen…en men durfde vroeger niet naar huis te gaan als het werk nog niet af was . Waar gaat het verkeerd? Vroeger had je geen ziekmeldingen. Ook al had je 40 graden koorts, het idee dat je je werkgever belt om je ziek te melden, kwam nog niet eens bij je op. Je belde liever een nachtdokter om een 1000 gram zetpil te geven . En als je je rechterarm brak, deed je linkerarm het nog wel. Er was respect en begrip dat je je werkgever niet laat zitten met het werk. Ok Hoor ik u misschien denken: maar vroeger was er ook nog slavernij en werden veel werknemers uitgebuit. Dat klopt zeg ik dan , maar over het algemeen had de werknemer meer plichtsbesef….voelt u wat ik bedoel?
In mijn recente gesprekken tijdens mijn onderzoek merkte ik dat het er vandaag de dag iets anders aan toe gaat.
Sommige ondernemers leken zelfs dusdanig emotioneel en ten einde raad als het over hun personeelszaken ging dat zij in het verleden zelfs weleens de overweging hadden genomen om de zaak te sluiten, te verkopen of te verpachten omdat ze zo teleurgesteld waren door werknemers/managers , dat ze dit nooit meer willen meemaken.
Ontslaan gaat tegenwoordig ook niet makkelijk, ook al zijn de ontslagwetten versoepeld dan voorheen. Er wordt dan gezegd:
“Ja, we hebben functioneringsgesprekken. 1 keer per jaar en als het nodig is weleens gesprekken, maar ja het werk moet ook verder. Coaches inhuren om de team een boost te geven, kost klauwen met geld…en ach…of dat nog helpt…ja..je probeert wat..met een haha (lach met veel zeer) …en dan weer een heel serieus gezicht. Ja, we hebben wel een manager die dan de team managed .., tja ..je probeert van alles…en ondertussen moet je je ervoor zorgen dat je bedrijf blijft draaien”.
Beklag, verdriet, kwaadheid. “Hoe komt dit nou.waar gaat het mis?” dacht ik dan. Maar wat mij opviel dat het maar eenrichtingsverkeer was. Dus hoe creëer je plichtsbesef bij je werknemers? Dus geen dupering voor de werkgever en voor de werknemer Hoe kun als werkgever jouw informatie en visie zo overbrengen op je werknemers dat zij er als het ware er mee geinfecteerd worden.
– wel autoriteit, maar geen autoritaire houding!
– wees zelf een voorbeeld , wat straalt je bedrijf uit
– Allerbelangrijkste: observeer je mensen!! En maak notities met wat je ziet! (huiswerk ) maak een ronde door je bedrijf. Proef de sfeer..voel het..
Heldere communicatie, stel open vragen, bv: (geen stelling, je creëert dan een sfeer) Wil je me aangeven wat er aan de hand is bv, omdat ik zei dat je niet echt bepaald geconcentreerd bent…., wees menselijk! En dan krijg je openheid van zaken waardoor je in kan spelen. Je triggert dan een persoon.
– Personeel–> mensen–> emoties–> privé–>–: Hoe vang je deze op?
– Wat is je band? Zakelijke/privé band bestaat niet. Je hebt een band! Als je die niet hebt, creëer deze!
Waarom? Omdat ik zie dat er zoveel mensen lijden in het bedrijfsleven, en denken dat het door de crisis komt. Dit komt door gebrek aan menselijkheid. Er is geen band, er is geen connectie. Er wordt gezegd dat in het zakelijke leven je emoties moet uitschakelen..Hoe dan, de mens bestaat uit emoties. en als je deze niet op de juiste manier gebruikt of laat spreken. Emotie is allesbepalend! Dan spreek je anders over onderdrukking. En een mens die onderneemt of werkt door onderdrukking van emoties gaat op den duur ten onder. En niemand wil ten onder gaan, maar waarom doen we het toch? is het angst, gezichtsverlies, ego, onzekerheid? Wat heeft het bedrijfsleven al maar niet gekost. Hoeveel burnouts heb je per jaar. Hoe hoog is de ziektepercentage in uw bedrijf?
Hoeveel ondernemers werken onder stressdruk, hoeveel ondernemers bezoeken wekelijks een mental coach, hoeveel werknemers werken onder stressdruk, hoeveel werknemers bezoeken een psycholoog of zitten uiteindelijk bij met een zware burnout thuis?
En het allerbelangrijkste punt; Hoeveel ondernemers zijn dusdanig op zoek naar een uitlaatklep omdat ze anders niet fatsoenlijk in slaap kunnen vallen..u mag dit zelf invullen
Mijn uitdaging (challenge) dat het zij in het klein of in het groot in uw manier van managen, bedrijf leiden, communiceren, 1 ding kan plaatsvinden: NL: een verandering. dat kan per individu verschillen . Die verandering kunt u pakken met de handvaten die ik u aanreik door de uitgebreide research die ik heb op gedaan. Maar u beslist.
Focus: menselijke aspect in het bedrijfsleven inblazen kracht focus-observatie (uiterst belangrijk) leg de keuzes bij uw werknemers.
Het is niet moeilijk..weg met al die processen…methodieken…termen blabla.. Waar is de mens gebleven? Waar is het gevoel, connectie van mens tot mens!
Dat is het allerbelangrijkste..en dat zijn wij kwijt! Ja, dat is het bedrijfsleven kwijt. De functie regeert, titels spreken en het menselijk aspect blijft achterwege. laat dat de voorrang geven! Magische dingen gebeuren, het is geen zwakte, het is de kracht voor onderneming en op de werkvloer! En onderling. Dus laat je titel weg..je functie..iedereen kan een manager worden..maar niet iedereen kan een leider worden, een leider tilt een persoon.